Poznati fizičari

Arhimed

Arhimed (grčki: Αρχιμηδης ) (287. pne. - 212. pne.) grčki matematičar, fizičar i astronom, iz Sirakuze na Siciliji, sin astronoma; prvi je izračunao broj π, pronašao zakon poluge, zakon potiska (Arhimedov zakon, Arhimedova vaga) i dr. Smatra se jednim od najvećih matematičara, uz Njutna i Gausa.

Biografija

Aleksandrijski učenik Αrhimed iz Sirakuze, srodnik i prijatelj Hijerona II, najgenijalniji matematičar starine, celim nizom svojih otkrića otvorio je nauci nove oblasti. Od svojih rezultata sam se najviše ponosio određenjem površine i zapremine kod lopte i valjka, izloženom u spisu "Ο lopti i valjku" u dve knjige, i zato su mu, po njegovoj želji, prijatelji i srodnici na nadgrobni spomenik stavili valjak s loptom u njemu. Isto tako važan je rezultat izračunavanja broja π = 3,1408 do 3,1429, izračunat kao odnos obima i prečnika kruga u spisu "Ο merenju kruga". Velike su njegove zasluge u mehanici i astronomiji. Otkrio je zakon poluge, prvi egzaktno dokazao zakone ravnoteže, jasno shvatio pojam specifične težine i u spisu "Ο plovućim telima" utvrdio principe hidrostatike. Proslavio se sjajnim izumima u mehanici, na osnovu kojih je Sirakuza dugo odolevala rimskom opsedanju. Sin astronoma Fidije, on je vršio i astronomska posmatranja da bi utvrdio tačnu dužinu godine, te je našao da ona iznosi 365 1/4 dana. Kad je završio svoje školovanje u Aleksandriji i vratio se u otadžbinu, veze s aleksandrijskim naučnicima produžio je naučnom prepiskom. Spomenimo još iz jednog jerusalimskog palimpsesta god. 1907. izvučen spis ο metodama, u kojem se Arhimed pojavljuje kao prethodnik integralnog računa.

Arhimedova dela

Objedinjena sva do tada poznata dela priredio na grčkom danski filolog Hajberg, što je i danas osnovni izvor

* Archimedis opera omnia cum commentarii Eutocii, Lajpcig, 1880



prevodi sa starogrčkog i latinskog

Pretpostavlja se da je dela pisao sledećim redosledom

* O ravnoteži površina (I i II)
* Kvadratura parabole
* O lopti i valjku (I i II)
* O spiralama
* O konoidama i sferoidama
* O plovećim telima (I i II)
* O merenju kruga
* Brojanje peska
* Metod


prevodi sa arapskog

* Knjiga lema
* Problem volova boga Sunca


izgubljena dela

Drugi autori navode ili se pretpostavlja da su postojala i sledeća dela

* Poliedri (Pap Aleksandrinac u svojim komentarima)
* O polugama (Pap Aleksandrinac u svojim komentarima)
* Princip (Arhimed pominje pismo Zeuksipu)
* O težištu (Simplikije u komentaru Aristotela)
* Katoptrika (Teon Aleksandrijski)
* Kalendar (prema Hiparhu)

Feliks Bloh
Ovo je članak o fizičaru. Postoji čovek sa istim imenom, navodni špijun Feliks Bloh (navodni špijun) o kome ovde neće biti riječi.

Rođen 23. oktobar, 1905.
Cirih, Švajcarska
Umro 10. septembar, 1983.
Cirih, Švajcarska
Boravište Švajcarska
SAD
Nacionalnost Švajcarska
Polje Fizika
Institucija Stanfordski univerzitet
Alma mater ETH Cirih i University of Leipzig
Mentor Verner Hajzenberg
Poznat po NMR
Važnije nagrade Nobelova nagrada za fiziku (1952)


Feliks Bloh (23. oktobar, 1905 – 10. septembar, 1983) je bio poznati američki fizičar.

Rodio se u Cirihu, Švajcarska gde je na ETH prvo studirao inženjerstvo a zatim fiziku. Diplomirao je 1927. godine a dokotrirao na Univerzitetu u Lajpcigu, 1928. U Nemačkoj je ostao do 1933 gde je sarađivao sa Hajzenbergom, Paulijem, Borom i Fermijem da bi se 1934. obreo u Stanfordu. Za vreme Drugog svetskog rata radio je u Los Alamosu u Menhetn projektu što je napustio i prešao da radi na razvoju radara na Harvardu. Posle rata bavio se nuklearnom magnetnom rezonancijom na kojoj se zasniva magnetna rezonancija, danas opštepoznata medicinska metoda. Bio je prvi generalni direktor CERNa (1954 – 1955).

Za otkriće nukelarne magnetne rezonancije u kondenzovanoj materiji godine 1952. podelio je Nobelovu nagradu za fiziku sa Parselom.

ALBERT AJNSTAJN (Albert Einstein, 1879-1955)

Rodjen u nemackoj, Ajnstajn stice slavu svojom posebnom teorijom relativnosti iz 1905. godine koja je povezala masu i energiju relacijom --> E=mc2. Ovo je zajedno sa njegovom Opstom teorijom relativnosti iz 1915. godine promijenilo nacin na koji naucnici posmatraju vasionu. Medju njegova druga dostignuca spada i teorija fotoelektronicnog efekta (koja je bila jedan od osnova Kvantne teorije), a za koju je dobio Nobelovu nagradu za fiziku 1921. godine.

DZEMS KLERK MAKSVEL (James Clerk Maxwell, 1831-1879)

Ovaj britanski fizicar je bio prvi koji je zakonima elektriciteta i magnetizma pridao strogu matematicku formu. Godine 1864. je teorijski dokazao da su elektromagnetski talasi kombinacija oscilujeceg elektricnog i magnetskog polja. Maksvel je istovremeno prepoznao i svetlost kao oblik elektromagnetskog zracenja. Doprineo je razumevanju ponasanja gasova pokazavsi vezu izmedju brzine cestica gasa i njegove temperature.

ISAK NJUTN (Isaac Newton, 1642-1727)

Britanski fizicar i matematicar Isak Njutn dobro poznat po svom radu vezanom za gravitaciju, ali to je samo deo vaznih zakona i otkrica koje je on nacinio. Postavio je tri zakona kretanja i otkrio da se bela svetlost sastoji od svetlosti razlicitih boja. Napravio je prvi refleksioni teleskop (1668). Njutn je tokom zivota dolazio u mnoge naucne sporove, narocito je poznat onaj sa Karlom Lajbnicom (Karl Leibnitz) oko prvenstva u otkricu grane matematike poznate kao diferencijalni racun.